ad2
Σε μια εποχή όπου ο επιχειρηματικός μετασχηματισμός βρίσκεται στο ζενίθ , οι «αγορές» αποπειρώνται να ανταπεξέλθουν στα νέα οικονομικά δεδομένα ανακαλύπτοντας νεότευκτες επενδυτικές ευκαιρίες, με σκοπό την μετουσίωση της οικονομικής κρίσης σε πρώτης τάξης κεφαλαιακό ωφέλημα. Η Ελλάδα, καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να «πείσει» πως αποτελεί έναν ποιοτικό, έμπιστο και συνεπή συνεργάτη, κεντρίζοντας έτσι το ενδιαφέρον παραδοσιακών αλλά και αναδυόμενων οικονομικών δυνάμεων ανά την υφήλιο .Απο την ελληνική κυβέρνηση, όσον αφορά το πλάνο εξόδου της χώρας από την κρίση, έχει καταστεί σαφές ότι βασίζεται στην ιδιωτική επένδυση. Το αν ο συγκεκριμένος σχεδιασμός αποδώσει ή όχι, θα φανεί εν ευ θέτω χρόνο. Άλλωστε, η ιστορία γράφεται με γεγονότα και όχι με υποθέσεις. Εξαιρετικό ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η αντιμετώπιση του εν λόγω «μοντέλου» , τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης , όσο και από αυτή της αντιπολίτευσης .
Απο την μία πλευρά, ο Αντώνης Σαμαράς είναι πεπεισμένος για την ορθότητα της στρατηγικής των αποκρατικοποιήσεων και των ιδιωτικών επενδύσεων, παραθέτοντας ως βασικά επιχειρήματα τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών επιχειρήσεων , την αύξηση της παραγωγικότητας και εξωστρέφειας και κατ επέκταση την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Δεδομένου μάλιστα του διαφαινόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, στελέχη της Συγγρού κάνουν λόγο για ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία .
Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξης Τσίπρας κατακρίνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις θέσεις της κυβέρνησης. Σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του , εξαπολύει δριμύ κατηγορώ προς τα κυβερνητικά στελέχη, υπογραμμίζοντας την αντιλαϊκή απόχρωση των αποφάσεων του πρωθυπουργού .Παράλληλα, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση αφενός στα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγονται οι εκάστοτε υποψήφιοι επενδυτές, και αφετέρου στο κατά πόσο είναι κερδοφόρα για τα δημόσια ταμεία η τακτική των αποκρατικοποιήσεων .
Παρατηρούμε λοιπόν, οτι σε μια πολύ κρίσιμη και ζωτικής συμασίας για την ελληνική οικονομία χρονική περίοδο, οι δύο παρατάξεις που αντιπροσοπεύουν το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για την αντιμετόπιση της εγχώριας κρίσης. Η διάσταση αυτή προκαλεί δύο βασικά ερωτήματα . Πώς μπορεί να ορθοποδήσει ένα κράτος όταν οι κύριες πολιτικές δυνάμεις αυτού δεν έχουν κοινό παρονομαστή στον στρατιγικό οικονομικό τους σχεδιασμό (;). Πως μπορεί μια διαπραγματευτική γραμμή έναντι στην τρόικα να αποδόσει, όταν σε ενδοκρατικό επίπεδο δεν υπάρχει καμία κοινή μετοχή σε επίπεδο επιχειρηματολογικής νοοτροπίας (;).
Αν θέλουμε να μιλάμε για να ένα έθνος με υπόσταστη και ραχοκοκαλιά, θα πρέπει πολίτες και πολιτικοί να βάλουν στην άκρη μικροπολιτικά συμφέροντα και ιδεολογικούς ρομαντισμούς. Η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της ξανά μόνο αν αναδιοργανωθεί και αποκτήσει ξανά συνοχή (σε όλα τα επίπεδα).
Για επικοινωνία,σχόλια,παρατηρήσεις...ύβρεις: koukouloforix@gmail.com
[URL=http://imageupload.co.uk/][IMG]http://imageupload.co.uk/files/2il3ae8iyautvfho5vj0.jpg[/IMG][/URL]
