ad2
Χριστουγεννιάτικες μπάλες και στολίδια πάνω στα χαρτόκουτα της οδού
Δεληγιώργη τραβούν τα βλέμματα των περαστικών. Κάποιοι κοντοστέκονται
για να δουν αν όντως μένει κάποιος εκεί...
Για τον 47χρονο που εδώ και 6 μήνες ζει σε ένα
στρώμα, έξω από ένα μικρό ξενοδοχείο, είναι τα πρώτα Χριστούγεννα που
καλείται να τα περάσει μέσα στο κρύο, στις κακουχίες και τις άθλιες
συνθήκες που επικρατούν στα στενά γύρω από την Ομόνοια.
Ούτε ο ίδιος πιστεύει αυτό που έχει συμβεί: «Ημουν πάντα νοικοκύρης,
δούλευα σε δύο δουλειές, ξέρω τρεις γλώσσες, δεν μπορώ να φανταστώ ότι
θα είμαι στο δρόμο στις γιορτές», λέει στον «Ε.Τ». Την Τρίτη (17/12)
ήταν η γιορτή του και όσοι φίλοι, επίσης άστεγοι, περνούσαν να του
έφερναν ακόμα μία μπάλα που βρήκαν κάπου παρατημένη. Για να... ημερέψει
τα αγρίμια που κυκλοφορούν –όπως λέει- αλλά και να απαλύνει τη
στεναχώρια του έψαξε να βρει στολίδια και έντυσε πριν από λίγες ημέρες
το δικό του χώρο.
«Είναι ο δικός μου τρόπος να νιώσω ότι δεν θα χάσω τα φετινά
Χριστούγεννα. Να νιώσω ότι μένω κάπου καλύτερα. Είχα και γλάστρες με
δυόσμο και βασιλικό απ’ έξω, αλλά μου τις έκλεψαν. Αν κοιμηθείς σου
κλέβουν τα πάντα. Προσπαθώ να είμαι ξύπνιος συνέχεια. Είναι τόσο
επικίνδυνο να ζεις στο δρόμο. Δεν υπάρχουν άγραφοι νόμοι. Ημουν άρρωστος
τις προηγούμενες ημέρες και μέσα στον πυρετό μου έκλεψαν τα παπούτσια
και την ταυτότητά μου. Είναι ένας αγώνας επιβίωσης κάθε ημέρα».
Το δικό του μήνυμα για τις γιορτές κρύβει την πικρία του για τις αδικίες
που έχει δεχθεί και περιγράφει: «Αν δεν το έχει ζήσει κάποιος δεν
μπορεί να το καταλάβει. Βοήθεια χρειαζόμαστε όλοι. Το κράτος μας άφησε
να βρεθούμε στο δρόμο. Ακόμα και στα κέντρα αστέγων δεν μας δίνουν
προοπτική να ξεφύγουμε, απλώς συντηρούμαστε».
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος
