| ]

ad2

«Aυτή η ιστορία είναι ιδιαιτέρως στενάχωρη. Πρέπει όμως να τη διαβάσετε. Είναι σημαντικό. Όλοι στο συγκρότημα διαμερισμάτων όπου μένω ήξεραν ποιος ήταν ο Ugly (Άσχημος). Ο Ugly ήταν ο τοπικός αλητόγατος.
Ο Ugly αγαπούσε 3 πράγματα στον κόσμο: να μαλώνει, να τρώει σκουπίδια και ας πούμε την… αγάπη. Ο συνδυασμός αυτών των τριών και της ζωής είχαν .....
την επίδραση τους στον Ugly.
Για να το πάρουμε από την αρχή, είχε μόνο ένα μάτι. Του έλειπε επίσης το αυτί του στην ίδια πλευρά, το αριστερό του πόδι φαίνονταν να είχε σπάσει άσχημα και είχε επουλωθεί σε μια αφύσικη γωνία, κάνοντας τον να μοιάζει πάντα έτοιμος να στρίψει.
Η ουρά του έχει προ πολλού χαθεί.
Κάθε φορά που κάποιος έβλεπε τον Ugly υπήρχε η ίδια αντίδραση: «Aυτή είναι μια πολύ άσχημη γάτα». Όλα τα παιδιά τα είχαν προειδοποιήσει να μην τον αγγίξουν, οι ενήλικες του πετούσαν πέτρες, του έριχναν νερό, τον έδιωχναν όταν προσπαθούσε να μπει στα σπίτια τους, ή έκλειναν τα πόδια του με την πόρτα, όταν δεν τα παρατούσε.
Ο Ugly είχε πάντα την ίδια αντίδραση. Αν του έριχναν νερό, στεκόταν και γινόταν μούσκεμα μέχρι να βαρεθούν και να το κλείσουν. Κάθε φορά που κατασκόπευε τα παιδιά, ερχόταν τρέχοντας νιαουρίζοντας μανιωδώς και σπρώχνοντας το κεφάλι του στα χέρια τους, ικετεύοντας για την αγάπη τους. Αν κάποιος τον έπαιρνε αγκαλιά αμέσως ξεκινούσε να πιπιλάει τα ρούχα, τα μαλλιά και ότι έβρισκε πάνω σας.
Μια μέρα ο Ugly μοιράστηκε την αγάπη του με τα χάσκι του γείτονα. Δεν ανταποκρίθηκαν όπως περίμενε και ο Ugly χτυπήθηκε άσχημα. Από το διαμέρισμά μου, μπορούσα να ακούσω τις κραυγές του, και έτρεξα να βοηθήσω. Μέχρι τη στιγμή που πήγα κοντά του ήταν προφανές ότι η θλιβερή ζωή του Ugly ήταν σχεδόν στο τέλος της.
Ο Ugly ήταν ξαπλωμένος σε ένα υγρό κύκλο, τα πίσω πόδια ήταν στριμμένα προς τα πίσω εντελώς εκτός θέσης, και είχε μια ανοιχτή πληγή στην γούνα κάτω από το λαιμό του. Όπως τον πήρα και προσπάθησα να τον μεταφέρω στο σπίτι μπορούσα να ακούσω το συριγμό και το λαχάνιασμα του, και τον αισθανόμουν να αγωνίζεται. Θα πρέπει να τον πονούσα τρομερά σκέφτηκα.
Τότε ένιωσα ένα οικείο τράβηγμα, ο Ugly πιπίλιζε το αυτί μου, με τόσο πολύ πόνο, ταλαιπωρία και προφανώς πέθαινε, προσπαθούσε να θηλάσει το αυτί μου.
Tον τράβηξα πιο κοντά μου, και αυτός έτριψε την παλάμη μου με το κεφάλι του. Στη συνέχεια, γύρισε το ένα χρυσό μάτι του προς το μέρος μου. Μπορούσα να ακούσω τον χαρακτηριστικό ήχο του γουργουρητού. Aκόμα και στον μεγαλύτερο πόνο του ζητούσε μόνο λίγη στοργή, ίσως και λίγη συμπόνια.
Αυτή τη στιγμή σκέφτηκα ότι ο Ugly ήταν το πιο όμορφο, στοργικό πλάσμα που είχα δει ποτέ. Ούτε μια φορά δεν προσπάθησε να με δαγκώσει ή να με γρατζουνίσει, ή ακόμη και να προσπαθήσει να φύγει μακριά μου. Ο Ugly απλά με κοίταξε και μου έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη για να ανακουφίσω τον πόνο του.
Ο Ugly δεν χρειαζόταν να πεθάνει, αν κάποιος ήταν σε θέση να ξεπεράσει την εμφάνιση και να αναγνωρίσει την αληθινή ομορφιά του. EIo1Q.dpuf

Ο Ugly πέθανε στα χέρια μου πριν φτάσω στο σπίτι, αλλά κάθισα και τον κράτησα για αρκετή ώρα σκεπτόμενος πως ένα φοβισμένο, παραμορφωμένο αδέσποτο θα μπορούσε να αλλάξει τη γνώμη μου για το τι σημαίνει να έχεις αληθινή αγνότητα στην ψυχή, να αγαπάς τόσο απόλυτα και πραγματικά. Ο Ugly μου έμαθε περισσότερα για την προσφορά και την συμπόνια από όσα βιβλία και αν διαλέξεις και γι” αυτό θα είμαι πάντα ευγνώμων.



Facebook
Twitter

..