ad2
Βγήκαν τα μαχαίρια μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου με φόντο το οξύ
πρόβλημα Χρέους της Ελλάδας. Στην Αθήνα εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα
σενάρια, έχοντας να αντιμετωπίσουν συν τοις άλλοις τις απαιτήσεις των...
"θερμοκέφαλων" τεχνοκρατών της Κομισιόν και της ΕΚΤ,
που απαιτούν πρόσθετα μέτρα, προκειμένου να εφαρμοστεί κατά γράμμα το...
τελειωμένο Μνημόνιο.
Η επιδίωξη του ΔΝΤ
Όσοι παρακολουθούν τις Εκθέσεις του ΔΝΤ από την υπογραφή του πρώτου
Μνημονίου ασφαλώς δεν εκπλήσσονται από το ότι το Ταμείο επιμένει στη
λογική του "κουρέματος" του κεφαλαίου του Χρέους, θεωρώντας ότι δεν
υπάρχει άλλη οδός για να καταστεί βιώσιμο. Είναι ενδεικτικό ότι στις δύο
τελευταίες μεγάλες Εκθέσεις του Ταμείου για τη δημοσιονομική κατάσταση
των κρατών-μελών του (FISCAL MONITOR), υπάρχει σαφής επισήμανση ότι στο
στόχο της μείωσης του Χρέους στο 124% του ΑΕΠ το 2020 έχει ενσωματωθεί η
πρόβλεψη πρόσθετου "κουρέματος", με την εμπλοκή του επίσημου τομέα,
δηλαδή τα ομόλογα που διακρατούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι
Κεντρικές Τράπεζες.
Στην πραγματικότητα το ΔΝΤ είχε εξαρχής αυτή τη θέση, ότι δηλαδή μόνο με
σημαντικό "κούρεμα" του ελληνικού Χρέους, μπορεί η ελληνική οικονομία
να ανασάνει και ήταν το Ταμείο που πίεσε το Βερολίνο να αποδεχθεί αυτή
τη λύση, κατ' αρχήν με την εμπλοκή μόνο των ιδιωτών. Στη λογική του
"κουρέματος" επιμένει και τώρα, ωστόσο η διαφορά είναι ότι ζητάει ευθέως
από τους Ευρωπαίους να υποστούν απώλειες και στο κεφάλαιο των δανείων
που έχουν δώσει στην Ελλάδα (έως τώρα οι απώλειες περιορίζονται στους
τόκους, μετά από τις αποφάσεις που ελήφθησαν για μείωση επιτοκίων),
διατηρώντας όμως για τον εαυτό του το αποκλειστικό δικαίωμα του πιστωτή
που δεν χάνει ποτέ και τίποτα! Αυτό ακριβώς είναι που έχει προκαλέσει τη
δυσφορία στο Βερολίνο και κατ' επέκταση σε όλους τους Ευρωπαίους, οι
οποίοι συν τοις άλλοις χρεώνουν στο Ταμείο τις αλλεπάλληλες και
παταγώδεις αποτυχίες ως προς τον υπολογισμό των επιπτώσεων από τα μέτρα
λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα.
Αυτό που υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι του Ταμείου είναι ότι μόνο εάν
"κοπεί" εγκαίρως ένα σημαντικό μέρος του Χρέους (κάποιοι μιλάνε για 50 ή
για 60 δισ ευρώ δηλαδή για το 25% του ΑΕΠ), μπορεί η ελληνική οικονομία
να ανασάνει, να πάρει ώθηση, σε μια περίοδο όπου ακόμα ταλαντεύεται
μεταξύ ύφεσης και ανάκαμψης κι ενώ σημαντικές παράμετροι -όπως η πορεία
των αποκρατικοποιήσεων- του Βασικού Σεναρίου Βιωσιμότητας έχουν πάει προ
πολλού... περίπατο. Προχωρώντας, δε, ένα βήμα παραπέρα, στελέχη του ΔΝΤ
αφήνουν να εννοηθεί ότι η συζήτηση για τη κάλυψη του όποιου
χρηματοδοτικού "κενού" είναι άσκοπη, εάν δεν συνοδευθεί από αποφασιστικά
μέτρα για τη μείωση του Χρέους.
Η απάντηση της Ευρώπης
Με αυτό τον εύσχημο τρόπο κυβερνητικά στελέχη της Αγκελα Μέρκελ πριν
αλλά και μετά από τις εκλογές έστειλαν μήνυμα στην αντίπερα όχθη του
Ατλαντικού, ότι δεν υπάρχει σενάριο που να προβλέπει "χασούρα" για το
Βερολίνο, μήνυμα πίσω από το οποίο έσπευσαν να συνταχθούν στελέχη της
ΕΚΤ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ακόμα και αυτές οι αποφασισμένες από
το 2012 ενέργειες για τη περαιτέρω μείωση του ελληνικού Χρέους,
"σπρώχνονται" σταθερά προς το δεύτερο εξάμηνο του 2014, δηλαδή ΜΕΤΑ από
τις Ευρωεκλογές, επιβεβαιώνοντας τα υψηλόβαθμα στελέχη του ελληνικού
υπουργείου Οικονομικών που δηλώνουν εδώ και εβδομάδες ότι "οι Ευρωπαίοι
αιφνιδιάστηκαν από τη προοπτική πρωτογενούς πλεονάσματος από φέτος
κιόλας, γιατί αυτό τους υποχρεώνει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του
ελληνικού Χρέους έναν χρόνο νωρίτερα, ανατρέποντας τον σχεδιασμό τους".
Ο ευρωπαϊκός ή μάλλον ο γερμανικός σχεδιασμός για τη μείωση του
ελληνικού Χρέους στηρίζεται κυρίως στο δίδυμο "επιμήκυνση ομολόγων-
μείωση επιτοκίων", ωστόσο όπως διαπιστώνει και η Αθήνα, ο σχεδιασμός
πάσχει όσον αφορά στο σκέλος που αφορά στις Κεντρικές Τράπεζες. Ένα
ακόμα αδύναμο σημείο του εν λόγω σχεδιασμού -όπως τουλάχιστον προκύπτει
από τις εκθέσεις Οίκων και επενδυτικών τραπεζών- είναι ότι τα
αποτελέσματα από μια τέτοια επιλογή θα φανούν μακροπρόθεσμα, κάτι που
σημαίνει ότι οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας θα
εξακολουθήσουν να επιβαρύνονται από το τεράστιο, όπως χαρακτηρίζεται,
Χρέος. Ανεπιθύμητο χαρακτηρίζεται επίσης ένα νέο δάνειο -ειδικά εάν
συνοδεύεται από νέους μνημονιακούς όρους- για τη κάλυψη μέρους ή του
συνόλου του χρηματοδοτικού "κενού", που σύμφωνα με τον γερμανικό
σχεδιασμό μπορεί να αγγίξει ακόμα και τα 9 δισ ευρώ.
Η σύγκρουση για τις δόσεις
ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ
υπόλοιπο καλοκαιριού: 1 δισ
α΄ 3μηνο 2014: 5,7 δισ
β΄ 3μηνο 2014: 2,9 δισ
ΣΥΝΟΛΟ: 9,6 δισ ευρώ
ΔΝΤ
α΄ 3μηνο 2014: 3,5 δισ
β΄ 3μηνο 2014: 1,8 δισ
γ΄ 3μηνο 2014: 1,8 δισ
δ΄ 3μηνο 2014: 1,8 δισ
α΄ 3μηνο 2015: 1,8 δισ
β' 3μηνο 2015: 1,8 δισ
γ΄ 3μηνο 2015: 1,8 δισ
δ΄ 3μηνο 2015: 1,8 δισ
α΄ 3μηνο 2016: 1,8 δισ
ΣΥΝΟΛΟ: 17,9 δισ ευρώ
