Η Συντριβή της πτήσης 571 στις Ανδεις και ο κανιβαλισμός

ad2

Η πτήση "Ουρουγουάη 571"
(Uruguayan Air Force Flight 571)

ηταν μια πτήση ενος αεροσκαφους (FH-227 αμερικανικής κατασκευής) που ανήκε στην πολεμικη αεροπορία της Ουρουγουάης και πραγματοποιήθηκε στην 13 οκτωβρίου του 1972. Η Πτήση αυτή μετέφερε μια ομάδα Ραγκμπι απο το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης για ενα μάτς που θα πραγματοποιούνταν στο Σαντιάγκο της Χιλής. Η Πτήση αυτή εγινε αργότερα γνωστή εώς "το θαυμα στις Άνδεις". Το περιστατικό αυτό ειναι ενα απο τα πιό γνωστα περιστατικά παγκοσμίως και η ιστορία αυτή εχει παρουσιαστεί απο πολλές ταινίες και βιβλία σε όλον το κόσμο. Αλλα τι πραγματικά έγινε ;
Οι Ανδεις ειναι η μεγαλύτερη οροσειρά του κοσμου που φτανει σε μηκος τα 7.000 χλμ και σε πλάτος που κυμαίνεται στα 700 χλμ.Βρισκεται στην δυτική Λατινική Αμερική και το μεσο ύψος των βουνων στην οροσειρά φτανει τα 4.000 μέτρα. Η Χιλή ειναι ενα μακρόστενο κρατος που εχει σχεδόν σαν φυσικο σύνορο την οροσειρά των Άνδεων που κατα καποιο τρόπο την "χωρίζει" απο τα υπόλοιπα κρατη της Λατινικής Αμερικής.

Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΠΤΗΣΗ

Τις 13 οκτωβριου 1972 ενα αεροσκαφος FH-227 της Ουρουγουάης (που βρισκεται στην αλλη μεριά της Λατινικής Αμερικής) απογειώνεται απο το Μοντεβιδέο με προορισμό το Σαντιάγκο της Χιλής.Στο αεροσκάφος επέβαιναν 45 επιβάτες που αποτελούσαν μια ομαδα Ραγκμπι (Αμερικανικού ποδοσφαιρου) καθώς και μελη των οικογενειών τους και φιλοι τους.Η Ομάδα πηγαινε στο Σαντιαγκο της Χιλής για εναν αγώνα που επροκειτο να πραγματοποιηθεί την επόμενη μέρα.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ

Αξιζει να σημειώσουμε πως εκεινες τις μερες του 1972 επικρατούσαν ασχημες καιρικές συνθηκες και το αεροσκάφος αφού εκανε μια στάση στο αεροδρομιο ...

..."Μεντόζα" της Αργεντινής δεν ακολούθησε την συνήθη διαδρομή που ηταν να πετάξει κατευθείαν πανω απο τις ανδεις αλλα αρχικά πέταξε παράλληλα με το βουνό και στην συνεχεια εστριψε και πεταξε απο πάνω του.Δηλαδή λογο των καιρικών συνθηκών το αεροσκάφος δεν ακολουθησε την συνηθης πορεία αλλα πραγματοποίησε μια πορεία σε σχήμα "Π" για να φτάσει στον προορισμό του.Αυτό βέβαια αποδειχθηκε αργότερα καθοριστικό και θα δούμε πως παρακάτω. Καθως λοιπόν το αεροσκάφος πετούσε μεσα απο ενα περασμα των βουνων των Ανδεων ελαβε την αδεια απο τον πυργο ελεγχου του αεροδρομίου του Σαντιαγκο της Χιλής να χαμηλωσει υψος και να αρχισει την διαδικασία προσγειώσης. Καθώς ομως περνουσε μεσα απο το περασμα των βουνών ,επικρατούσαν ασχημες καιρικές συνθήκες με πολύ ομιχλη ,με αποτελεσμα οι πιλότοι επειδή ηταν αδύνατον να βλεπουν ,επρεπε να ακολουθήσουν μια διαδικασία μετρήσεως του χρονου που χρειαζεται ενα αεροσκάφος πετώντας με συγκεκριμένη ταχυτητα για να περασει μέσα απο ενα περασμα με ομιχλη. Η Διαδικασία αυτη ονομαζεται (dead reckoning).

ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ

Φανταστείτε ενα τρένο, πάνω σε σιδηροδρομικές γραμμες οπου τριγύρω επικρατει ομίχλη. Ο μονος τρόπος για να καταλάβει ο οδηγός που ειναι η επομενη σταση ειναι με το να έχει μετρήσει τον χρονο αναμεσα στις στασεις, και οταν εχει ομίχλη και δεν μπορεί να δεί τριγυρω, απλώς να ξεκινήσει να μετράει ποσος χρόνος περασε απο την πρώτη στάση για να καταλαβει που περιπου βρισκεται η επόμενη. Αυτη την διαδικασία ακολούθησαν λοιπον οι πιλότοι της πτήσης 571 που πετούσαν μεσα απο το πέρασμα των βουνών των Άνδεων με πολύ ομιχλη. Ωστόσο επειδή στην περιοχή επνεαν ισχυροί ανεμοι (και το αεροσκαφος πετούσε πιό αργά) δεν υπολόγισαν σωστά τον χρόνο, με αποτελεσμα ενώ νομιζαν πως ειχαν βγεί απο το πέρασμα των βουνών στην πραγματικοτητα να βρισκονται ακομα μεσα. Ξεκινησαν λοιπόν να κατεβαινουν για την προσεγγιση του αεροδρομίου του Σαντιάγκο της Χιλής πολύ νωρίς.

Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ

Αποτελεσμα ηταν οι πιλότοι να μην αντιληφθούν μέσα στην ομιχλη πως τριγύρω τους υπήρχαν κορυφές βουνών και σε υψος 4.200 μέτρων το δεξι φτερό του αεροσκάφος να προσκρούσει σε μια ανωνυμη κορυφή των Άνδεων. Απο τη πρόσκρουση το δεξί φτερό αποκοπτεται και αφού χτυπάει την ουρά (Καθετο σταθερό) προκαλεί επίσης την αποκοπή του. Το αεροσκάφος χωρις δεξι φτερό και ουρά,συνεχιζει την πορεία του στον αερα με αποτελεσμα λιγο αργότερα το αριστερό φτερό να χτυπήσει με την σειρά του σε μια δευτερη βουνοκορυφή , να αποκοπεί, και να έχει παραμείνει μονο η άτρακτος του αεροσκάφους γεμάτη με επιβάτες να πετάει για αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς φτερά (σαν πύραυλος) και στην συνεχεια να χάσει υψος και τα "συρθεί" στο φρεσκο χιόνι μιας Βουνοκορυφής των άνδεων. Απο μια αποψη ηταν ενα "θαυμα" επειδή η καμπίνα των επιβατών πετώντας για αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς φτερά δεν συνετρίβη αλλα σύρθηκε πανω στο φρεσκο χιόνι.

ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Τις στιγμή της πτώσης λοιπόν στην καμπίνα βρισκοται 45 ατομα με 12 απο αυτά να εχουν σκοτωθεί επιτόπου απο την προσκρουση.Το οτι υπήρχαν 33 άτομα που δεν ειχαν σκοτωθεί ηταν οπως ειπαμε ενα μικρό θαυμα. Ωστόσο πολλοι απο αυτούς ηταν βαριά τραυματισμένοι με σπασμένα ποδια,χέρια πλευρά και αλλα τραυματα. Τις πρωτες στιγμές επικρατεί ενας πανικός μεσα στην καμπίνα η οποία βρισκεται χωμενη στο χιονι σε υψος 3.600 μετρων απο την επιφάνεια της θαλασσας.Η Θερμοκρασία βρισκεται περίπου στους -22 βαθμούς κελσίου και ενώ οπως ειπαμε ειχε μολις γινει ενα μικρό θαυμα -που δεν σκοτωθηκαν οι περισσοτεροι επιβάτες- η διατήριση τους στην ζωή κάτω απο αυτές τις συνθηκες θα ειναι τις επομενες μερες μια τεράστια προκληση.Την επόμενη μερα του δυστηχηματος πέντε ακόμα επιβάτες χανουν την ζωή τους απο τα τραυματά τους ενώ οι υπολοιποι προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι τους έχει συμβεί και προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.Αρχικά μαζευουν τις καρεκλες του αεροσκάφους για να ζεσταθούν ενώ οι περισσοτεροι στερούνται απο ζεστά ρουχα που θα τους προστατευσουν απο το κρύο.Επισης δεν διαθέτουν γυαλιά που θα τους προστατευαν απο το χιόνι ενώ και ο Γιατρός της ομάδας ηταν απο αυτούς που σκοτωθηκαν επιτόπου με αποτελεσμα ο μονος που γνωριζε απο ιατρική να ειναι ενας πρωτοετής φοιτητής ο οποίος προσπαθούσε να βοηθήσει τους τραυματίες με αυτοσχεδιους νάρθηκες και δινοντάς τους θάρρος.

ΕΡΕΥΝΕΣ

Οι ερευνες για τον εντοπισμό του αεροσκάφους ξεκινησαν σχεδόν αμέσως απο την εξαφανισή τους απο τα Ρανταρ της Χιλής.Στις ερευνες πήραν μέρος 3 χώρες (Χιλή,Ουρουγουάη,Αργεντινή) αλλα οι ερευνες εστιασθηκαν σε λάθος σημείο ενώ παρά το γεγονος πως ενα αεροσκάφος πεταξε πάνω απο το σημείο της συντριβής δεν μπόρεσε να εντοπίσει να συντρίμια καθώς αυτά ηταν χωμένα μέσα στο φρέσκο χιόνι ενώ αλλα απο αυτά καλυφτηκαν απο τις χιονοπτώσεις της επομενης μερας.Οι επιζώντες της συντριβής ειχαν βρεί ενα μικρό ραδιοφωνάκι αναμεσα στις αποσκευές των επιβατών και ακουγαν για την εξέλιξη των ερευνών.

8ή ΜΕΡΑ

Μετά απο 8 μέρες τα πραγματα εξακολουθούν να χειροτερευουν. Οι επιζωντες ακούν απο το ραδιοφωνάκι πως οι ερευνες αποδείχθηκαν απραγες και πως σταματούν. Ενας ακόμα τραυματίας πεθαίνει απο τα τραυματά του.Οι επιζώντες μεχρι τώρα ειχαν μικρές προμηθειες φαγητού (απο τις αποσκευες που κουβαλούσαν μαζί τους) οπως σοκολάτες,Σνακς και μερικα μπουκάλια κρασί.Το φαγητό μοιραζεται σε μικρες ποσότητες στον καθένα ενώ για νερό λιωνουν το χιόνι με την βοηθεια μιας λαμαρίνας απο
ενα κάθισμα που την τοποθετούν στον ήλιο.Ωστόσο τα αποθεματα τροφής λιγοστευουν.

11ή ΜΕΡΑ - Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ

11 μερες εχουν περάσει απο την συντριβή και μέχρι στιγμής εχουν απομεινει ζωντανά 27 άτομα πολλοι απο αυτους αντιμετωπιζοντας σοβαρά τραυματα και κρυοπαγήματα αλλα και το μεγάλο πρόβλημα της πείνας. Επι 11 μερες ετρωγαν πολύ μικρές ποσότητες φαγητού που ισα-ισα τους κρατούσε ζωντανούς.Στην περιοχή δεν υπαρχουν ζώα αλλα ουτε και χορταρικά οπου θα μπορουσαν να βρούν προμήθειες φαγητού.Τότε παίρνουν μια μεγάλη απόφαση : Αποφασίζουν να ξεκινήσουν να τρεφονται με μικρά κομματια σάρκας απο τους Επιβατες που ειχαν ήδη πεθάνει κατα την διαρκεια αυτων των ημερών.Η Αποφαση αυτή διχάζει πολλους επιζώντες καθώς ηταν Καθολικοι και αυτό το απαγορευε αυστηρά η βίβλος.Αλλα υπο την απειλή της εξαντλησης (εχωντας χάσει πολλά κιλά) και του πιθανού θανάτου απο την πείνα τελικά συμφωνούν.Μετά απο συζήτηση αποφασίζουν να τραφούν με ανθρώπινη σαρκα ξεκινωντας απο τον πιλότο.Απο εδώ και ως το τελος οι επιζώντες θα τρεφονταν σχεδον αποκλειστικά με σάρκες νεκρων επιβατων.

2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ

Εχωντας παρει αποφαση οτι βοήθεια δεν θα ερθει ποτέ οι επιζώντες αποφασιζουν να φτιαξουν μια ομάδα που θα αναλαμβανε να φύγει απο το σημείο της συντριβής να βρεί και να φερει βοήθεια.Οι επιζωντες Νομιζαν πως βρισκονταν κοντά σε καποιο σημείο της Χιλής αλλα στην πραγματικότητα βρισκονταν στις Ανδεις απο την πλευρά της Αργεντινής.Αυτο που δεν ηξεραν ηταν πως περιπου 28 χλμ απο το σημείο που επεσαν βρισκονταν ενα εγκατελειμένο Χειμερινό ξενοδοχείο οπου θα μπορούσαν να αναζητήσουν καταφυγιο.Η Ομαδα που θα αναλάμβανε να ξεκινήσει για να βρεί βοήθεια αποτελούνταν απο 3 άτομα που ολοι ηταν εθελοντες καθώς οι περισσότεροι αρνήθηκαν λογο της εξαντλησης και της επικινδυνότητας του εγχειρηματος.Η Ομάδα έπρεπε να ξεκινήσει να βαδιζει δυτικά (καθώς οπως ειπαμε νομιζαν πως βρισκονταν μέσα στην Χιλή αλλα στην πραγματικοτητα βρισκονταν μέσα στην Αργεντινή) αλλα η κατευθυνση προς τα δυτικά ηταν αδύνατη καθώς υπήρχε ενας τεραστιος ορεινός ογκος και δεν μπορούσαν να περάσουν απο εκεί.Ξεκινουν λοιπόν να βαδιζουν ανατολικά ελπιζωντας να βρουν καποιο σημείο για να μπορεσουν να περασουν γυρω απο τον τεραστιο ορεινο ογκο προς τα δυτικά.

Η ΟΥΡΑ

Μετά απο πολλές ωρες πεζοπορίας αναμεσα στα χαμηλότερα βουνά προς τα ανατολικά οι τρείς Αντρες βρισκουν σχεδόν άθικτη την ουρά του αεροσκαφους χωμένη μέσα στο φρέσκο χιόνι μιας πλαγιάς.Μεσα στην ουρά βρισκονταν πολλες αποσκευές των επιβατών που περιείχαν τσιγαρα, σοκολατες, ρούχα, ακομα και πολλα βιβλία κόμιξ.Οι ομάδα αποφασίζει να κατασκηνώσει το βράδυ μέσα στην ουρά και να συνεχισει το ταξιδι της την επόμενη μερα. Ωστόσο το βράδυ απο τις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν κοντεψαν να πεθανουν απο το κρυο.Την επομενη μέρα και μετά απο εντονη συζητηση εκριναν πως θα ειναι πολύ επικίνδυνο να συνεχίσουν και αποφασίζουν να επιστρέψουν πίσω στο σημείο της συντριβής μεταφεροντας μαζί τους τις προμηθειες που ειχαν βρεί καθώς και δύο μπαταρίες (που βρισκονταν στην ουρά) και με τις οποίες ηλπιζαν πως θα μπορέσουν να ενεργοποιήσουν τον Πομπό του αεροσκάφους ζητωντας SOS. Ωστοσο οι μπαταρίες ηταν πολύ βαριές και αποφασισαν να μην τις μεταφερουν, αλλα αφου γυρνουσαν στο σημείο συντριβής να εβγαζαν τον πομπό και να επεστρεφαν στην ουρά απο οπου θα ζητουσαν βοήθεια απο εκεί. Πραγματι η ομάδα επιστρεφει στο σημείο συντριβής, αφήνει τα εφοδια που ειχε βρει στην ουρά και αφού παιρνει τον πομπό και προστειθεται ακόμα ενας επιζών στην ομάδα που γνωριζε λίγο απο ηλεκτρονικά κυκλώματα, επιστρεφει στην ουρα. Αυτο που δεν γνώριζε ομως η ομαδα ηταν πως ο πομπος του αεροσκαφους, λειτουργούσε με εναλλασόμενο ρευμα ενώ οι μπαταρίες λειτουργούσαν με συνεχές ρευμα. Ετσι η προσπαθειά τους ηταν άκαρπη και τελικά απογοητευτηκαν και γυρισαν πισω στο σημείο συντριβής. Τωρα λοιπόν ειχαν μονο δυο επιλογές : Η έπρεπε απαραιτήτως να βρούν βοήθεια η θα πέθαιναν.

Η ΧΙΟΝΟΣΤΟΙΒΑΔΑ

2 μερες μετα την επιστροφή της ομαδας στο σημείο συντριβής, μια χιονοστοιβάδα πεφτει και καλύπτει ολοκληρη την ατρακτο του αεροσκαφους μεσα στην οποία ειχαν βρεί καταφύγιο οι μέχρι τώρα 27 επιζώντες. Αποτελεσμα ηταν να σκοτωθούν αλλοι 8 ανθρωποι ενώ οι υπολοιποι αφού καταφεραν και ανοιξαν μια τρύπα βγήκαν απο την καταπλακωμένη με χιόνια άτρακτος του αεροσκάφους. Τωρα ειχαν απομείνει 19 επιζώντες οι οποίοι τις επομενες μερες ξεθαψαν ξανά την άτρακτο απο το χιόνι χρησιμοποιώντας τα καθίσματα των επιβατών.

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ

Εχουν περάσει σχεδόν δύο μηνες σχεδόν απο την συντριβή και οι 19 επιζώντες βρισκονται ακομα πανω στο βουνό αντιμετωπιζωντας εξαιρετικά δυσκολες συνθήκες και σχεδόν σίγουρο θανατο. Αποφασιζουν λοιπόν αυτήν την φορά να συγκροτησουν μια ομαδα που θα επρεπε οπωσδήποτε να περασει το μεγάλο βουνό στα Βορεια, ετσι ωστε να βρεί και να φέρει βοηθεια. Αυτήν την φορά ομως ηταν ποιό οργανωμένοι : Ξερωντας πως τα βράδια θα αντιμετωπιζαν τον κινδυνο να πεθανουν απο τις πολικες θερμοκρασιες αποφασιζουν να κατασκευάσουν αυτοσχέδιους υπνοσακους ,που αποτελούνταν απο πολλα ρουχα και απο πλαστικά καλύματα των καθισματων του αεροσκάφους. Τρεις εθελοντές αποφασιζουν να ξεκινησουν το ταξίδι και τους προμηθευουν με περισσοτερα τροφιμα και ρουχισμό. Η Ομάδα αποτελουμενη απο τρείς Αντρες (Nando Parrado,Roberto Canessa και Vizintín) ξεκιναει για το ταξίδι που η επιτυχία ή η αποτυχία θα σήμαινε ζωή ή θανατο. Αφού κατευθύνονται βόρεια προς τον ψηλότερο ορεινο χιονισμένο ογκο της περιοχής και αντιμετωπιζοντας μεγάλη εξάντληση απο τον αραιό αερα του μεγάλου υψόμετρου, μετά απο τρείς μερες πεζοπορίας, φτανουν στην κορυφή του βουνού ,οπου οταν απο εκει ,κοιτούν προς τα κατω αντικρυζουν ενα απογοητευτικό θεαμα : Μπροστά τους εκτεινονταν ατελειωτες οροσειρές πραγμα που σημαινε πως θα επρεπε να διασχίσουν ατελειωτα χιλιόμετρα προς την σωτηρία. Ωστόσο ανάμεσα στις οροσειρές διακρινωνταν καθαρά μια πεδιάδα.

ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Ετσι λοιπόν οι τρείς της ομαδας δεν έχασαν την ελπιδα τους : Αποφασίζουν ο ενας απο αυτούς να επιστρέψει πισω, ετσι ωστε οι αλλοι δύο να εχουν περισσοτερα εφόδια για το μακρινό ταξίδι. Πραγματι ο ενας απο αυτούς επιστρέφει στο σημείο της συντριβής ενώ οι αλλοι δύο συνεχιζουν το μακρύ ταξιδι προς την πεδιάδα, που φαινονταν αναμεσα στις οροσειρές. Μετα απο 3 μερες εξαντλητικής πεζοπορίας βρισκουν την πεδιαδα και ενα ποτάμι. Ακολουθώντας τις όχθες του ποταμού καταλαβαίνουν οτι το χιόνι σιγά-σιγά αραιωνει και συνεχίζουν. Μετα απο 9 μερες πεζοπορίας και εντελώς εξαντλημένοι ,αντικρύζουν ενα κοπαδι απο αγελάδες. Ηταν ενα σημαδι πως πλησίαζαν σε καποια κατοικοιμένη περιοχή. Ο Ενας απο τους δυο της ομαδας καταρρέει απο την εξαντληση ενώ ο αλλος αποφασιζει να βρει καποια ξύλα για να ανάψει φωτιά. Τότε ήρθε η σωτηριά : Καθως προσπαθούσε να βρεί ξύλα για την φωτιά αντικρύζει 3 Άντρες πανω σε άλογα που
ηταν προφανώς αγρότες της περιοχής. Η Σωτηρία είχε ερθει. Αφου οι αγρότες ειδοποιουν τις αρχές το επομενο πρωϊ οργανωνεται μια τεραστια επιχείριση απο το Σαντιέγκο της Χιλής. Τα νέα πως υπήρχαν επιζωντες της πτήσης 571 κανουν αρχικά τον γύρο της Λατινικής Αμερικής και στην συνεχεια ολου του κόσμου.

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ

Στις 22 Δεκεμβρίου του 1972 δυο ελικόπτερα του Στρατού της Χιλής γεματα με διασωστες -και τον ένα επιζωντα που τους καθοδήγουσε- ,πετώντας μεσα απο τις οροσειρές των Ανδεων, προσεγγιζουν με δυσκολια το σημείο οπου ειχε πραγματοποιηθεί η συντριβή. Αφού αφηνουν εφόδια και επιβιβαζουν τους επιζωντες που αντιμετωπιζαν το μεγαλύτερο πρόβλημα επιστρέφουν στην βάση τους για να επανερθουν την επόμενη μερα και να επιβιβασουν και τους επόμενους 16 επιζώντες.Ηταν μια λυτρωση για ολους.Οι επιζωντες αμέσως διακομιστηκαν σε νοσοκομεία του Σαντιεγκο της Χιλής.Αργότερα οταν εγινε γνωστό πως για να επιβιωσουν επρεπε να φανε τους νεκρούς συναδελφους τους προκάλεσε σάλο και πηρε φυσικά ακομα μεγαλύτερη εκταση απο τον τύπο της εποχής. Ωστόσο κανεις δεν κατηγορησε ποτέ τους επιζωντες για την πράξη τους αυτή.Αντιθετα ολοι τους συμπαραστάθηκαν και κατανοησαν την πραξη τους.Στις 28 δεκεμβριου του 1972 μια ομαδα διασωστών καθως και ενας ιερέας μετεβησαν στο σημειο της συντριβής οπου εθαψαν τα θύματα ενώ ανεγειραν ενα μνημείο 80 μετρα μακρια απο την άτρακτο του αεροσκάφους.